“Waar is dit eigenlijk allemaal goed voor?!”, ik hoor de boze stem van een fietser voor me die blijkbaar een telefoongesprek met een medemens voert. De woorden blijven even hangen; Waar is dit eigenlijk allemaal goed voor?
We zeggen het om aan te geven dat we niet begrijpen waarom iets (vaak negatiefs) gebeurd. Toch, als we deze woorden letterlijk nemen, wordt er eigenlijk gewoon heel helder gevraagd: Tot welk goeds zal dit kunnen leiden? Kortom; Waar is dit allemaal goed voor?
En laat dat nou überhaupt ook meteen de meest natuurlijke vraag zijn. Niet om daar vervolgens iets (positiefs in plaats van negatiefs) mee te willen bereiken (want dat is dan weer de andere kant van precies dezelfde medaille), maar om het simpele feit dat het leven (van zichzelf al) volstrekt logisch en natuurlijk is. Het besef van deze natuurlijke logica zou zomaar de prettige bijwerkingen kunnen hebben van bijvoorbeeld; een ontspannen lichaam en een heldere geest met een logische handeling als gevolg. Gewoon omdat er op vertrouwd kan worden dat het zo werkt.
En dat (die universele wijsheid) hebben we allemaal al aan boord! Nu al.