Laatst lag ik (zeer plotseling) een aantal uren op een ziekenhuisbed op de spoedeisende hulp. Kort gezegd; er was hevige pijn, er werd onderzocht waarom en er volgden, door meerdere artsen en verpleegkundigen, vragen en aannames.
Temidden van al die witte jassen, echo’s, goedbedoelde bezorgdheid en zeer lang wachten besloot ik vervolgens een paar uur later (even plotseling als de pijn was gekomen) dat het voor mij ook weer tijd was om naar huis te gaan. Ik liet mezelf ontketenen van het alvast (je weet blijkbaar maar nooit?) aangebrachte infuus, bedankte alle lieve mensen die daar hun werk deden en liep met grote zekerheid naar buiten.*
Wat was er gebeurd: Eerder die dag was er blijkbaar een (op dat moment) logische beweging geweest om te onderzoeken waar de pijn vandaan kwam door een bezoek aan de dokter en daarna de spoedeisende hulp. Tegelijkertijd werd er voor mij, tijdens al deze gebeurtenissen, iets heel helder en dus ook onmiddellijk gespiegeld in de buitenwereld.
In het ziekenhuisbed besefte ik me deze werking na een kort gesprek met de dienstdoende arts. Ik benoemde namelijk dat een ‘Ziekenhuis’ beter een ‘Heelhuis’ genoemd had kunnen worden. Het doel is toch uiteindelijk om mensen te ‘helen’ en vanuit de overtuiging dat we in essentie allemaal al ‘heel’ zijn (altijd) lijkt mij die naam veel toepasselijker.
De arts antwoordde mij kort en bondig: “Mevrouw, als dat zo was dan zou ik hier niet werken. Ik kom hier echt alleen om mijn brood te verdienen. Ik ben hier niet voor de lol, er zijn hier heel veel mensen die nooit meer beter worden.” Ze gaf me een veelbetekenende blik en verliet toen de kamer waar ik was neergelegd.
En daar was ik echt even stil van…….want wat had ik net in de woorden van deze arts gehoord? De gehele situatie en alle mogelijke mogelijkheden werden (in nog minder dan een seconde) zichtbaar en ik wist toen opeens ook heel erg zeker dat het voor mij tijd was om weer naar huis te gaan.
Op hetzelfde moment realiseerde ik me dat deze arts haar werk deed vanuit een volledige toewijding aan dit omgekeerde denksysteem (iets waar wij hier in het westen bijna allemaal mee zijn opgegroeid). Zij stond daar ‘echt’ haar brood te verdienen en er bleven in dat ziekenhuis ‘echt’ heel veel mensen ‘ziek’. Ik zag de absolute waarheid van haar woorden èn tegelijkertijd zag ik de absolute optie tot het tegenovergestelde. Het had namelijk wèl een ‘Heelhuis’ kunnen zijn, zij had daar wèl haar patiënten (medemensen) kunnen helpen herinneren aan ‘heelheid’ en het logische effect van ‘gezond’ (heel) weer naar buiten lopen had wèl een veel voorkomende optie kunnen zijn. Dit had (kan) op hetzelfde moment allemaal wèl zo zijn.
IN dit besef kan de wereld die we zien veranderen en is er de mogelijkheid om de natuurlijke logica die ons (nu al) doet bewegen te volgen; Levensliefde in uitvoering.
Ik moest op hetzelfde moment ook aan mijn opa denken die, na jaren werkzaam te zijn geweest als chirurg, het roer omgooide en een praktijk in de acupunctuur startte. Iets in de onlogische beweging sijpelde blijkbaar tot hem door. Ik kan het hem niet meer vragen, maar als kleindochter vond ik het mooi om te zien. Hij werd zachter.
Ook ik werd daar op dat moment opeens zachter en het ‘Ziekenhuisbed’ waarin ik lag veranderde (op exact hetzelfde moment) in een ‘Heelhuisbed’. Ik stond op, vroeg aan een lieve verpleegkundige om mijn (voor nood) aangebrachte infuus te verwijderen en gaf aan dat ik naar huis ging.
Thuis dronk ik warm water met gember, kroop onder de wol en sliep een diepe en lange slaap.
Het lichaam weet zichzelf heel goed als ‘heel’ te her-inneren omdat het dat in wezen AL is (in alle omstandigheden, óók als dat niet zo lijkt te zijn). Van daaruit kunnen we volgen wat er logischerwijs (vanuit de natuurlijke levensenergie) valt te volgen. Alle mogelijke mogelijkheden. Nu en weer nu.
* Dit is overigens geen pleidooi om een ziekenhuis te verlaten als goed idee. Het is een uitleg over hoe deze gehele situatie mij op dat moment iets liet zien. Ieder moment is uniek en deze realisatie kunnen we altijd alleen maar aan onze eigen kant ‘weten’, ‘voelen’ en ‘volgen’.
Het is ook geen verhaal over dat ‘gezond (heel)’ altijd dezelfde uiting heeft. De uitkomst kan alles zijn. De zorg (actie/handeling) die op dat moment logisch is ook.