Inzicht

“Thought creates our world, and then says, I didn’t do it”

– David Bohm

Universele wijsheid

We zijn allemaal toegerust met een waanzinnig ingenieus brein dat alles wat het ziet rangschikt, ordent, interpreteert, associeert en er vervolgens betekenis aan geeft.

Dezelfde woorden kunnen in een andere context een totaal andere betekenis krijgen of op verschillende manieren begrepen worden.

Dàtgene wat we (ten alle tijden) kunnen ontdekken is te voelen en te herkennen als een universeel weten.

Op deze pagina beschrijf ik verschillende manieren om naar hetzelfde te wijzen.

De metafoor van de 3 Principes; Een wetmatigheid

We leven en bèleven het denken in bewustzijn.

Net zoals de zwaartekracht altijd van toepassing is, komen onze menselijke (en dus voor iedereen herkenbare) ervaringen ook tot stand door middel van een universele werking;

Levensenergie zorgt ervoor dàt we leven, dat ons hart klopt en dat er bloed door onze aderen stroomt. Tegelijkertijd kunnen we ons bewust zijn van deze levensenergie en hebben we de mogelijkheid om via het denken betekenis te geven aan alles wat we zien. Deze principes zorgen voor de onmiddellijke creatie van de werkelijkheid. Dit gaat sneller dan het licht en alles werkt hier, vanuit een volkomen natuurlijke logica, aan mee. We zijn allemaal een unieke uiting van diezelfde universele, logische en natuurlijke levensenergie.

Deze metafoor laat het fundament van al onze gevoelde, herkenbare emoties zien en omschrijft daarmee hoe de (voor waar aangenomen) gedachtes hier steeds weer aan ten grondslag liggen.

Het is geen methode, stappenplan of een nieuw goed idee (ons brein heeft de neiging om van alles ‘iets’ te maken). Deze beschrijving kan worden gezien als de ‘logica van de psyche’ en is in de jaren ’70 verwoordt door Sydney Banks. Het wordt ook wel ‘het nieuwe paradigma voor de psychologie’ genoemd.

Tegelijkertijd verwijst de metafoor als een richtingaanwijzer naar de energetische logica erachter. Deze is essentie woordloos en onpersoonlijk. We zijn het AL.

“Look for a feeling.” -Sydney Banks

Het denken (Thought)

Gedachtes zijn in wezen betekenisloos, ze zijn neutraal en vormloos van aard. Ze doen niets.

Dit principe (Thought) is dan ook de ontbrekende schakel (“The missing link”) waar Sydney Banks steeds naar verwees. Met onze gedachtes zijn we in staat om te interpreteren, betekenis te geven en te projecteren. Hierdoor komen al onze gevoelde ervaringen tot stand.

Als we zien (en dit is iets wat we allemaal kunnen omdat deze wetenschap voorkomt uit onze aangeboren natuurlijke wijsheid) dat we in feite maar één gedachte verwijderd zijn van vrijheid dan geeft alleen al die realisatie de ruimte voor het oneindige inzicht wat hier aan ten grondslag ligt.

Het kan er zomaar voor zorgen dat we stoppen met sleutelen aan iets wat in wezen nooit op slot heeft gezeten (al voelde dat eerst wel degelijk zo…).

Logisch leven

Er wordt ook zoveel bedacht voor;

Meer geluk, het oplossen van trauma’s, een gezonder lichaam, een dieper spiritueel besef, een succesvoller bedrijf, een duurzamer aandeel aan de wereld, een bewustere opvoeder, een mooier, beter, rijker of juist minimalistischer leven. De aanvliegroutes zijn werkelijk eindeloos.

En laat daar nou steeds weer (onschuldig) over het hoofd gezien worden dat de gewenste heelheid als mogelijk besef allang aanwezig was, is en altijd zal zijn. Precies op de plek waar we zijn. Dààr waar alles verschijnt.

Elkaar helpen her-inneren

We kunnen elkaar helpen herinneren aan deze aangeboren eigen wijsheid. En dat kan op momenten van verwarring, verdriet of onzekerheid erg behulpzaam zijn.

Toch (net zoals bij het wijzen naar de maan) zijn het nooit persé de woorden of de manieren die begrepen hoeven te worden. Het gaat steeds weer over het herkennen van onze eigen aangeboren wijsheid. Wat kunnen we zelf (van nature al) weten, zien, herkennen en voelen? Want dáár zit de wijsheid. Je bent er AL.

Woordloos, tijdloos en onpersoonlijk

Er zijn in wezen dan ook echt geen woorden voor. Het is een volstrekt tijdloos, onpersoonlijk en woordloos weten. Het is nergens anders te vinden dan binnenin onszelf. En die ‘onszelf’ is niet persoonlijk, die ‘onszelf’ heeft in essentie geen verhaal.

Het is een tijdloos weten omdat het altijd al zo was, is en zal zijn. Het is de logische uitdrukking van het gehele universum en vanuit deze universele wijsheid (energetische logica) kijken we de wereld in. Wat we daar zien is een onmiddellijke verschijning van dat ene. Een magische uitdrukking.

Het kan gevoeld worden voorbij, tussen, achter, op en onder de woorden. Het valt niet te begrijpen, te snappen of te analyseren. Het heeft geen haast, geen grenzen of oordelen. Het is Liefde met een hoofdletter…en zelfs dat kan alweer als concept begrepen worden.

We ZIJN het AL. Het is DIT.

Kijken vanuit aangeboren wijsheid

Het kijken vanuit onze eigen wijsheid doen we dus in wezen al. Óók als we ons hier niet bewust van zijn.

Het kan er zomaar op lijken dat we daar iets voor nodig hebben, dat we daar iets voor moeten leren of het ons ‘eigen’ moeten maken. Maar hoe zou het zijn als we in wezen echt alles al aan boord hebben? Nu al. De realisatie hieraan kan de ruimte vrijmaken om opnieuw te kijken.

Het leven is oneindig veelzijdig

Er valt dan ook in wezen niets te doen. Er valt alleen maar oneindig veel te zien, weten, horen, voelen, herinneren, ontdekken, beseffen en realiseren.

Inzicht maakt het mogelijk om de logica van het leven in ieder moment te kunnen volgen. En dat heeft altijd een nieuwe, frisse uiting als gevolg. De realisatie dat deze wijsheid al aanwezig is, doet het echte werk..

Duiken naar de diepte

Het kan er echt op lijken dat we heel veel voor moeten doen om naar onze dieptes te duiken. Eenmaal aangekomen in die schijnbare diepte, hebben we ook meteen de mogelijkheid om te herkennen dat alles wat we daar ont-dekken in wezen altijd al aanwezig was.

Dit is een totale omkering en verschuiving van de kijkrichting. Ons natuurlijke inzicht werkt in essentie (het woord zegt het al) van binnen naar buiten.

Elkaar helpen

Vanuit de wetenschap dat we allemaal volledig toegerust zijn met een volstrekt logisch innerlijk eigen weten (een feilloos aangeboren kompas) valt er wellicht ook te zien dat we elkaar dus in wezen niet echt kunnen helpen. Dit neemt niet weg dat het logisch kan voelen om een pleister op een wond te plakken, een knuffel te geven aan iemand die verdrietig is of een hand aan te bieden bij het bijna bereiken van een bergtop. Als die pleister, die knuffel of hand niet aangeboden worden vanuit een beter weten wat goed is voor de ander, zijn dat wellicht gewoon logische handelingen die kunnen opkomen in het moment. Ervaring wijst namelijk ook uit dat ons lichaam heel goed in staat is om een wond te laten genezen, dat verdriet ook weer wordt afgewisseld door gevoelens van geluk en dat hij of zij zonder jouw hand die top wellicht ook had kunnen bereiken. Alleen weten we niet wat, waar, of en hoe. En laat dat nou ook absoluut niet nodig zijn. Het leven leeft al en is oneindig creatief. Wij hoeven ons daar verder echt niet mee te bemoeien…

We kunnen ons realiseren dat dit leven een onmiddellijke werking is die van binnen naar buiten vorm geeft. En dat maakt echt een wereld van verschil!

Een paradoxaal inzicht

De paradox zit hem in het feit dat iets zichzelf in wezen niet kan zien. Een oog kan niet naar zichzelf kijken.

Op dezelfde manier kan deze realisatie zichzelf niet begrijpen. We zijn het AL.

We kunnen het verwoorden en er naar wijzen. Tegelijkertijd wijzen we naar dàt wat we al zijn. Pure levensenergie in uitvoering. Niet te begrijpen, wel te (her)inneren. Dit is het al.

Kwantumfysica

Alles beweegt, ieder nieuw moment, van vloeibaar naar vaste vorm. Dit is een constant en oneindig proces. De observator staat nooit los van het geobserveerde.

En hier ontmoet dit inzicht de Kwantumfysica. Sterker nog; ze wijzen naar exact hetzelfde. De onmiddellijke en absolute creatie van de werkelijkheid zoals deze ieder moment verschijnt. Het diepere inzicht waar woorden eigenlijk altijd tekort schieten.

Emoties

Deze kunnen op de mat vallen in de vorm van verdrietige emoties of het gevoel van ‘schuren en wringen’. En in plaats van deze gevoelens te willen omdenken, begrijpen, oplossen, analyseren, is het veel nuttiger om ze te zien voor wat ze in essentie zijn. Het kan zomaar een essentiële verandering teweegbrengen als we ze gaan herkennen als liefdevolle herinneringen om aan te geven dat we onze gedachtes betekenis zijn gaan geven. Zo kan de ruimte vrijgemaakt worden om te zien (herkennen) dat alle wijsheid al aan boord is.

Onze essentie

We weten (herkennen, voelen) dit al omdat het onze essentie is. Omdat we in wezen al kijken door de ogen van het leven zelf, van creatie en van dàtgene wat op ieder nieuw moment vorm geeft aan het vormloze. De herinnering hieraan kan gevoeld worden als iets wat eigenlijk heel herkenbaar is.

In wezen staat onze eigen wijsheid dan ook altijd al aan het roer. Ook als dat even niet zo voelt.

Deze realisatie kan er zomaar voor zorgen dat we de logische en natuurlijke beweging van het leven herkennen. En die geeft op ieder nieuw moment de mogelijkheid aan helderheid en ruimte. Aan dàt wat we in essentie allemaal al zijn.

aanbod