Ik hoorde laatst een gesprek over onzekerheid, angst en verdriet. Het ging over het, blijkbaar aanwezige beeld, dat we allemaal perfect moeten zijn (wat dat ook moge inhouden) en over de (zo ging het verhaal) schokkende ontdekking dat een overgroot gedeelte van de jongeren hier last van heeft. De woorden perfectie en volmaakt werden veel gebruikt.
Op de fiets naar huis hield dit gesprek mij bezig. Perfectie; wat is dat eigenlijk precies? Via de metafoor van de 3Principes kunnen we beschrijven hoe al onze ervaringen tot stand komen en dat brengt als vanzelf de simpele en allesomvattende herinnering aan heelheid met zich mee. Omdat het een verwijzing is naar de oneindige wijsheid waaruit alles en iedereen al bestaat, valt dit te herkennen als een eigen weten. Als inzicht (het zicht van binnenuit). Dit heeft als prettige bijwerking dat er meer rust en ruimte ervaren kan worden. Het kan ons steeds weer herinneren aan onze aangeboren heelheid en aan die altijd al aanwezige (daar komt ie..) perfectie.
En die perfectie is al alles inclusief! Dus; inclusief alle emoties en menselijke gevoelens zoals angst, verdriet of onzekerheid. Inclusief een intuïtief weten wat wel, wat niet. Steeds weer nu. Simpel. Helder. Allesomvattend.
Als we dit inzicht gaan gebruiken om van (de daartoe bestempelde) negatieve gevoelens af te willen komen dan zien we (vanuit alle onschuld) iets uitermate essentieels over het hoofd.
Inzicht in hoe alle gevoelens en ervaringen tot stand komen is veel nuttiger omdat dit de herinnering aan heelheid al in zich heeft en de zogenoemde problemen daardoor als vanzelf kunnen veranderen (door te zien waar ze uit bestaan).
Het leven leeft, het leven danst, huilt, lacht en beweegt precies zoals het beweegt. Dat gaat allemaal al vanzelf. Ieder moment een compleet nieuw moment. En ja, dat is dus van zichzelf al alles inclusief.